De haalbaarheid van het bestaan van wormgaten wordt aanvaard door standaard fysische theorieën, maar op dit moment zijn ze niet iets waar we experimenteel vertrouwd mee zijn. Als gevolg daarvan gaan de meeste wetenschappelijke discussies over wormgaten, zelfs over hun praktisch gebruik in de toekomst, vaak niet in op specifieke aspecten die het duidelijkst zouden zijn voor iemand die er in de toekomst een zou gebruiken. Om hier enig perspectief op te geven, zal ik enkele details presenteren van de Orion’s Arm website. Orion’s Arm is een internet “world building” project dat probeert consistent te blijven met bekende fysica terwijl het een toekomstige galactische beschaving voorstelt. Orion’s Arm beschrijft een netwerk van wormgaten gebaseerd op een variant van het Morris-Thorne model – een variant voorgesteld door Peter Kuhfittig.
In dit model is de topologie van het wormgat ontworpen voor verschillende praktische zaken van veilig reizen door het wormgat. Om aan deze eisen te voldoen is de praktische afstand tussen de “station”-faciliteit buiten het wormgat en de keel van het wormgat (het gebied halverwege de lengte van het wormgat) 327 A.U. Dat is, 327 keer de afstand tussen de Zon en de Aarde. Aangezien dat van het ene station naar het midden van het wormgat is, zou de hele afstand van buiten het ene uiteinde naar buiten het andere uiteinde van het wormgat twee keer zo lang zijn. Dit heeft twee grote gevolgen. Ten eerste zal reizen door het wormgat lang duren, tenzij het gebeurt in een voertuig met snelheden van het soort dat geassocieerd wordt met ruimteschepen. Orion’s Arm verwacht zelfs dat het ruimteschip tot zijn maximumsnelheid accelereert en dan omkeert om af te remmen terwijl het zich in het wormgat bevindt. Daarom moet het wormgat groot genoeg worden opengehouden om zo’n voertuig er veilig doorheen te laten gaan. Ten tweede, zelfs met ruimteschipsnelheid, zou het een aanzienlijke hoeveelheid tijd kosten. De afstand van buiten het ene eind tot buiten het andere eind is ongeveer 1% van een lichtjaar. Dat betekent dat een ruimteschip met een gemiddelde snelheid van 1% van de lichtsnelheid er een jaar over zou doen om het te doorkruisen. Een ruimteschip dat met lichtsnelheid reist, zou 1% van een jaar (3,65 dagen) nodig hebben om het te doorkruisen. Orion’s Arm zet de reizigers in hibernatie om 10 G versnelling mogelijk te maken, wat resulteert in een transittijd van 32 dagen. Dit is zeker sneller dan interstellair reizen door de normale ruimte, maar het is niet het ogenblikkelijke wormgatreizen dat vaak in fictie wordt afgebeeld.